Kwaliteitenspel

Een paar jaar geleden kwam er een jongen naar me toe voor een intake. Hij had al een aantal sessies gehad bijeen andere coach en nu wilden zijn ouders dat hij naar mij kwam. Toen ik de voordeur opende zag ik een blond jochie hard wegrennen, met een vader erachteraan. Moeder ging alvast naar binnen en even later kwam vader met een hevig tegenstribbelende zoon de coachkamer in. De jongen hield zijn lippen stijf op elkaar dus ik begon eerst een gesprek met zijn ouders. Na een tijdje gepraat te hebben, pakte ik de kwaliteitenkaartjes erbij. Het kaartje dat bovenop lag, was: ik ben...avontuurlijk. Ik liet het hem zien en merkte dat hij al wat nieuwsgierig werd. Ik zei toen: 'Nou dat ben jij wel hè? Je rende net gewoon een onbekende straat in!' Ik wachtte even en zag dat ik zijn aandacht had. Toen ging ik terug naar het gesprek wat ik met zijn ouders had en waarin ze vertelden dat hij soms erg ondeugend was: hij klom op daken en gooide steentjes naar passanten. 'En je houdt ook van op daken klimmen, dat moet je ook maar durven!'
'Zo kan je het ook bekijken' zag ik hem denken. Daar hebben we toen met hem en zijn ouders over doorgepraat en toen was het ijs gebroken. We hebben daarna heel fijn samen gewerkt.
Ik gebruik de kwaliteitenkaartjes altijd, bij elke coaching. Het is voor kinderen heel fijn als ze hun kwaliteiten horen (ik vraag meestal in de intake aan de ouders om kwaliteiten te zoeken voor hun kind), dat geeft veel zelfvertrouwen en het is positief. Voor mij ook fijn om te weten welke kwaliteiten een kind heeft en hoe het coachkind en ik die kunnen gebruiken. Als een kind enthousiast is zeg ik altijd: 'dat is fijn in de coaching, want dan ga je enthousiast aan de slag met de tips die ik je geef.' Is het voorzichtig: ' dan kijk je eerst goed of je die kant op wil gaan en als je zeker bent, dan ga je aan de slag'.

In Burkina Faso, waar ik in het voorjaar een paar weken was omdat ik in het bestuur van Stichting V!VE l'Initiative zit en onze (onderwijs)projecten bezocht, heb ik met een groepje studenten (die een beurs krijgen van ons) een paar coachings gedaan. Coachen zoals wij in Nederland doen kenden ze niet, maar ze waren wel nieuwsgierig. We gingen heerlijk onder een cashewnotenboom zitten in de schaduw en ik begon met de opdracht dat ze hun toekomstdroom over tien jaar moesten tekenen. Dat deden ze en daar kwamen al een heleboel interessante dingen uit. Zo hoorden twee studenten van elkaar dat ze allebei dezelfde droom hadden en dus konden gaan samenwerken. Ook was er een jongen die een adviesbureau wilde hebben en er waren anderen die zijn adviezen wel zouden kunnen gebruiken voor de droom die zij hadden.
Toen we verder gingen met het kwaliteitenspel dat ik in het Frans op kaartjes had gezet, konden we mooi aansluiten bij wat ze droomden. Welke kwaliteiten heb je nodig om die droom te verwezenlijken? En welke kwaliteiten vinden de anderen die jij hebt? En welke moet je nog ontwikkelen? Het werd een interessant en ook soms vrolijk gesprek, want ze dichtten elkaar ook grappige kwaliteiten toe zoals sexy en onweerstaanbaar. Na mijn coaching hadden ze engelse les en hun docente vroeg hen wat ze gedaan hadden bij mij en toen vertelden ze met verve over het kwaliteitenspel. Dat had grote indruk gemaakt, en de week erna, bij de tweede coaching raakten ze er niet over uitgepraat. Ze vonden het vooral fijn om te horen van anderen waar ze sterk in waren, en hoe ze hun kwaliteiten kunnen inzetten om doelen te bereiken. Ook vonden ze het leuk om eens op een andere manier met elkaar te praten en de studenten die er met hun ouders en andere familie over hadden gepraat, vonden het een fijne manier om iets dieper op karaktereigenschappen in te gaan en antwoorden te krijgen op vragen als: 'Wie ben ik eigenlijk?' , 'Hoe zien jullie me?' en 'Waar ben ik goed in?'

Charlotte Borggreve 30-04-2018 13:46 Reacties ( 0 )

Ga terug

Geen reacties gevonden.